Ο Γιάννης Στεφανάκις είναι πρωτεϊκός: ζωγράφος, χαράκτης, ποιητής, τυπογράφος, εκδότης. Στα έργα του συνδυάζει την χαρακτική με την ζωγραφική και την αφήγηση με την εικόνα. Επιχειρεί να συμφιλιώσει τις πολυκατοικίες με τα δέντρα, τους ανθρώπους με τα ζώα, τη μοναξιά με την επικοινωνία, την μελαγχολία με την ελπίδα, την ουτοπία με την πραγματικότητα. Αθεράπευτα δονκιχωτικός καλλιτέχνης, κινείται συνεχώς ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό, το όνειρο και την καθημερινή ζωή.
Ζωγραφική στην Ελληνοαμερικανική Ένωση και χαρακτική στην καταξιωμένη αίθουσα τέχνης του «Τεχνοχώρου» παρουσιάζονται ταυτόχρονα στην προσπάθεια να αναδειχθεί ακριβώς το πρωτεϊκό στοιχείο του εικαστικού, αλλά και η εσωτερική συνάφεια του έργου του. Οι δύο πολιτιστικοί φορείς συνεργάζονται με σκοπό να παρακινήσουν τον θεατή σε φυσική και νοητή μετακίνηση ανάμεσα σε δύο χώρους τέχνης, την Γκαλερί Κέννεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης και τον Τεχνοχώρο. Αυτή η νοητή μετακίνηση εντός και εκτός των δύο γκαλερί – πόλων από τη μια απηχεί την αμφιταλάντευση του καλλιτέχνη ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα και από την άλλη προσκαλεί τον θεατή να αποφασίσει ποια από τις δύο εκδοχές ζωής θα επιλέξει.
Λεωνίδας Φοίβος Κόσκος
Hellenic American University
Yannis Stefanakis is protean: painter, printmaker, poet, typographer, publisher. In his works he combines printmaking with painting and storytelling with images. He ventures to reconcile blocks of flats with trees, people with animals, loneliness with communication, melancholy with hope, utopia with reality. An incurably quixotic artist, he is constantly moving between the real and the imaginary, the dream and everyday life.
The parallel exhibition of his paintings at the Hellenic American Union and his prints at the prestigious Technohoros Art Gallery reflects an attempt to highlight precisely this protean dimension of the visual artist, as well as the inner cohesion of his work. The collaboration of the two cultural institutions aspires to prompt the viewers to a physical and notional motion between two art spaces, the Kennedy Gallery at the Hellenic American Union and Technohoros. This notional motion in and out of the two galleries–poles is echoing, on the one hand, the artist’s oscillation between dream and reality and inviting the viewers, on the other hand, to take a stand and decide which of the two versions of life they shall choose.
Leonidas Phoebus Koskos
Hellenic American University
