Υπάρχουν κάποιοι εραστές της καλλιτεχνίας, οι οποίοι συνειδητά παραμένουν στο περιθώριο και εργάζονται αργά αλλά σταθερά με γνώμονα την ποιότητα και την υψηλή αισθητική αντίληψη. Ο εικαστικός Γιάννης Στεφανάκις είναι μια τέτοια περίπτωση, αφού με το δεύτερο τεύχος του περιοδικού «Τεχνοπαίγνιον» δίνει το στίγμα του στο χώρο των επιθεωρήσεων τέχνης και γραμμάτων.
Το δεύτερο τεύχος του εξαμηνιαίου περιοδικού κυκλοφορεί αποτελώντας ένα εικαστικό διαμάντι μέχρι λεπτομέρειας, με ωραίο τυπογραφικό σχεδιασμό, άριστη εκτύπωση, ενδιαφέρουσα αρθρογραφία από γνωστές υπογραφές συγγραφέων, δημοσιογράφων, κριτικών. Οπως αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα «…το περιοδικό θα κυκλοφορεί σαν πρόταση διαφορετικής ποιότητας και στάσης ζωής. Ποιότητας που μόνο η τέχνη μπορεί να προτάξει -κι ας μην έχει καταφέρει ακόμη ν’ αλλάξει τον κόσμο- αφού ο άνθρωπος έχει ανάγκη την αλήθεια της, που η πολιτεία τής αρνείται». Και υπερθεματίζει παρατηρώντας ότι «ο κόσμος μένει απαίδευτος και μακριά από τις αίθουσες τέχνης, ότι ουσιαστικά δεν διαβάζει, ότι δεν πάει σε μουσεία, ότι δεν σέβεται και δεν αγαπά το περιβάλλον και, κατ’ επέκταση, το συνάνθρωπό του».
Στην ύλη του το «Τεχνοπαίγνιον» περιλαμβάνει μια επιλογή σκωπτικών επιγραμμάτων της Παλατινής Ανθολογίας από τον Παντελή Μπουκάλα, ένα κείμενο του Σάββα Μιχαήλ για τους σύγχρονους εμιγκρέδες, επισημάνσεις του Κλήμη Μαστορίδη για τα λεγόμενα lifestyle έντυπα. Ο χειμαρρώδης λόγος τού Ηλία Λάγιου δίνει το «παρών» με τη σύνθεση «Από τη λαθρεμπορία της καφεΐνης», ο Αλέξης Ζήρας γράφει για το Πολυτεχνείο «Ως προσδοκία του μέλλοντος», ενώ ο Γιώργος Σταματόπουλος κάνει μια στοχαστική επισκόπηση στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία και τον κριτικό λόγο. Για τον ποιητή Πάνο Κυπαρίσση κάνουν ένα μίνι αφιέρωμα οι Γιώργος Μαρκόπουλος, Μαρία Ψάχου, Ρίτσα Φράγκου-Κικίλια συν ανέκδοτα ποιήματά του. Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης γράφει για τη «Σύγχυση του δημόσιου χώρου», ο Μάνος Στεφανίδης «Για μια τέχνη που αντιστέκεται» και ο Σπύρος Δερβενιώτης σκιτσάρει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Επίσης, το «Τεχνοπαίγνιον» δημοσιεύει για πρώτη φορά ένα διήγημα του Αντόνιο Ταμπούκι («Η Ντολόρες Ιμπαρούρι χύνει πικρά δάκρυα», μτφρ.: Ανταίος Χρυσοστομίδης), ενώ ο Στέλιος Καραγιάννης μεταφράζει δέκα ποιήματα του Χουάν Ραμόν Χιμένεθ.
* Ο Χρήστος Ζυγομαλάς ανεβάζει από σήμερα στο Διαδίκτυο τον Ομηρικό ύμνο «Εις Απόλλωνα». Είναι μια δική του μουσική σύνβεση πάνω στη γλώσσα του πρωτοτύπου, που την τραγουδάει ο ίδιος.
Επισκεφθείτε το δικτυακό τόπο και κατεβάστε το ελεύθερα. www.zygomalas.com
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 17/08/2004
