Στην έκθεση αυτή παρουσιάζονται έργα του Γιάννη Στεφανάκι και της Μαργαρίτας Βασιλάκου. Δύο διαφορετικοί εκφραστικοί δρόμοι. Ο Γιάννης Στεφανάκις προβάλλει περιβάλλοντα πόλης μ’ ένα μακροσκοπικό τρόπο. Όψεις πόλεων που θυμίζουν εικόνες από view master.
Κτίρια ογκώδη κι επιβλητικά, ιδωμένα με κάθε τρόπο. Τα πάντα «περιγράφονται» από ψηλά έτσι ώστε ο θόρυβος και το βουητό της πόλης να μην φτάνει στ’ αυτιά μας.
Η ανθρώπινη δράση στιγματίζεται είτε άμεσα, με την μικροσκοπική απόδοση των ανθρώπων-κατοίκων των μεγαλουπόλεων, είτε έμμεσα με τα αυτοκίνητα, τα αερόστατα, τα αεροπλάνα. Γωνίες και όψεις παράξενες, κλίμακες και προοπτικές ανορθόδοξες και προβληματικές. Ένας κόσμος αναγνωρίσιμος αλλά και ταυτόχρονα μακρινός κι απρόσιτος.
Στις εικόνες αυτές όμως τα επιμέρους στοιχεία παρουσιάζονται σαν παιχνίδια. Σιδερένια χρωματιστά αυτοκινητάκια, αερόστατα και αεροπλανάκια, βαρκούλες και πλοιάρια από χαρτί εφημερίδας και μεταλλικά ελάσματα. Το ζωγραφικό και το ανάγλυφο (κολλάζ) συνυπάρχουν, δίνοντας έμφαση στη μικτή τεχνική. Τα μεταχρηστικά υλικά από το χαρτί εφημερίδας, μέχρι το ζωγραφισμένο μεταλλικό έλασμα αντιστέκονται στα βαριά απρόσωπα οικοδομήματα. Προσδίδουν μια ελαφρότητα στο θέμα, μια πινελιά στο «κλειστό», εφιαλτικό περιβάλλον των μεγαλουπόλεων.
Η κλωνοποίηση της Ντόλλυ υπογραμμίζει την πρόοδο, συμβαδίζει με τα «περιβάλλοντα» και επιτυγχάνεται με την παρατακτική αναπαράστασή της. Η οθόνη της τηλεόρασης, καθρέπτης του κόσμου και της πραγματικότητας, συναρμολογείται από μεταχρηστικά υλικά. Όλα είναι αναγνωρίσιμα και οικεία.
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΧΡΥΣΟΒΙΤΣΑΝΟΥ
Ιστορικός τέχνης
Κείμενο από την ειδική έκδοση του περιοδικού Νέο επίπεδο με αφορμή την έκθεση Χους εις χουν (Γ. Στεφανάκις – Μ. Βασιλάκου) στην γκαλερί “Dianna – Yiulia” τον Μάιο του 2000
